موی سپید و بخت سیاهم نگاه کنسوز مرا به شعله ی آهم نگاه کنشاهم ولی به ملک بلا با سپاه غمملکم ببین و موج سپاهم نگاه کنگفتی به من که :شام تو چون بگذرد به هجر ؟شام مرا ز روز سیاهم نگاه کنبر درد من ز حالم اگر پی نمی بریبر گریه های گاه بگاهم نگاه کنتا صد سخن به نیم نگه باز گویمتناز آفرینِ منبه نگاهم نگاه کن ..{ مهدی سهیلی }